Ποιήματα: 1916-1918
Ενώπιον του αγάλματος του Ενδυμίωνος
Επί άρματος
λευκού που τέσσαρες ημίονοι
πάλλευκοι σύρουν,
με κοσμήματ' αργυρά,
φθάνω εκ Μιλήτου
εις τον Λάτμον. Ιερά
τελών - θυσίας
και σπονδάς - τω Ενδυμίωνι,
από την
Αλεξάνδρειαν έπλευσα εν τριήρει πορφυρά.-
Ιδού το άγαλμα.
Εν εκστάσει βλέπω νυν
του Ενδυμίωνος
την φημισμένην καλλονήν.
Ιάσμων κάνιστρα
κενούν οι δούλοι μου· κ' ευοίωνοι
επευφημίαι
εξύπνησαν αρχαίων χρόνων ηδονήν.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης