Ποιήματα: 1919-1933
Το
31 π.Χ. στην Αλεξάνδρεια
Απ' την μικρή του, στα περίχωρα πλησίον,
κώμη,
και σκονισμένος από το ταξείδι ακόμη
έφθασεν ο πραγματευτής. Και «Λίβανον!» και
«Κόμμι!»
«Άριστον Έλαιον!» «Άρωμα για την κόμη!»
στους δρόμους διαλαλεί. Αλλ' η μεγάλη
οχλοβοή,
κ' η μουσικές, κ' η παρελάσεις που αφίνουν
ν' ακουσθεί.
Το πλήθος τον σκουντά, τον σέρνει, τον
βροντά.
Κι όταν πια τέλεια σαστισμένος, «Τι είναι η
τρέλλα αυτή;» ρωτά,
ένας του ρίχνει κι αυτουνού την γιγαντιαία
ψευτιά
του παλατιού - που στην Ελλάδα ο Αντώνιος
νικά.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης