Πολιτισμός

εκθέσεις

Ίδρυμα «Ιωσήφ και Εσθήρ Γκανή»

Έκθεση

σκαλίζοντας το ξύλο,

σμιλεύοντας τη μνήμη

με τους κτηνοτρόφους στο Χαλίκι Ασπροποτάμου

*******************

Η μουσική του Νίκου Χουλιαρά "Χαλασιά Μου" προστέθηκε από τον Ναπολέοντα Ροντογιάννη

«ευχαριστούμε για την παραχώρηση»

Εάν δεν παίζει με το άνοιγμα της σελίδας, πατήστε το βελάκι για να ξεκινήσει!!!

*******************

Στην έκθεση παρουσιάζεται η ζωντανή ιστορία του Χαλικίου Ασπροποτάμου όπως την έγραψαν και εξακολουθούν να την γράφουν οι Χαλικιώτες κτηνοτρόφοι που για αιώνες ξεκαλοκαιριάζουν με τα κοπάδια τους στα πλούσια αλλά και δύσβατα βοσκοτόπια του χωριού.

Ο λόγος τους πλαισιώνεται από φωτογραφίες κυρίως από την δεκαετία του 1950 μέχρι τις μέρες μας καθώς και από κλίτσες, ρόκες και άλλα ξυλόγλυπτα αντικείμενα που έφτιαχναν και εξακολουθύν να φτιάχνουν στο Χαλίκι με έμφαση στις δημιουργίες του Χρήστου Γκέβρου.

Την ώρα του στάλου, όταν όλα ησυχάζουν, ο τσοπάνος πιάνει τη σμίλη και σκαλίζοντας το ξύλο, αφήνεται στους λογισμούς του. Και ο κόπος του κοντά στα πρόβατα κρατά το χωριό ζωντανό και ο λόγος του ο απέριττος γράφει την ιστορία του. Μια ιστορία άλλη από αυτή που διαβάζουμε στα βιβλία. Τον τόπο του ο τσοπάνης τον ξέρει σπιθαμή προς σπιθαμή και ούτε ο καλύτερος χαρτογράφος δεν θα μπορούσε να τον αποτυπώσει με τόση ακρίβεια. Τα τοπωνύμια που έχει ακούσειαπό τον πατέρα του δύσκολα θα τα βρεί κανείς σε οδηγούς της περιοχής.

Και όπως γνωρίζει τα ζώα του ένα ένα, έτσι ξέρει και πού είναι το κάθε δέντρο, το κάθε μονοπάτι, πού είναι κρυμμένη η κάθε πηγή για να ξεδιψάσει και να ξεκουραστεί.

Josef & Ester Gani Foundation

Carving Wood, Sculpting Memory

with the shepherds of Halikiin the upper Aspropotamos

28.06 – 18.08.2023

The exhibition presents the living history of Haliki as was written and continues to be written by the local shepherds who for centuries now have passed the summer with their flocks in the rich and inaccessible pastures of their village. Their story is framed by photographs dating mostly since the 1950s and by woodcarvings which they have made and continue to make, chiefly those of Christos Gevros.

In the noonday heat, when the sheep gather in the shade and all is quiet, the shepherd takes up his chisel and, as he carves the wood, enters his own thought world. His labours keep the village alive and his plain words write its history. This is a different history from the sort we read in books. The shepherd knows his land inch by inch; the very best mapmaker could not represent it with such accuracy.

The placenames which the shepherd heard from his father are not to be found in guidebooks. And as the shepherd knows each of his animals as individuals, so he knows every hidden spring that can slake his thirst, every tree, every mountain track.

We were all waiting for Easter to pass, because the sheepfolds were allocated by lot after that and so we could go up to the village. Have you ever been there in May? You can hear the cuckoo, you can see the foaming waters of the Aspros. That was the best time!

CURATOR

Natasha Drosou–Lemos