Αύξηση των ορίων για σύνταξη κεφαλαιοποίηση
και στο βάθος ιδιωτικοποίηση

του Γιάννη Δούκα πρώην Υποδιοικητή ΙΚΑ

Αναδημοσίευση από Αριστερό Ρεύμα εδώ            

Το ασφαλιστικό σύστημα την τελευταία δεκαετία, δέχθηκε μπαράζ επιθέσεων από όλες τις κυβερνήσεις.

Σήμερα μετά από τις παρεμβάσεις αυτές έχουμε από τη μια μεριά μια σειρά από προβλήματα που συνοψίζονται στα μεγάλα όρια ηλικίας, στο μικρό ύψος των συντάξεων, στις εκατοντάδες χιλιάδες εκκρεμών αιτήσεων και στο οικονομικό πρόβλημα που μεγεθύνεται λόγω της αύξησης της ανεργίας και της μη ανάληψης του κόστους που όφειλε να αναλάβει η κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση μας έχει προϊδεάσει για τρία πράγματα. Το πρώτο για την κεφαλαιοποίηση της επικουρικής ασφάλισης και τον ενεργότερο ρόλο της ιδιωτικής ασφάλισης, το δεύτερο για νέα αύξηση των ορίων ηλικίας και το τρίτο για το διορισμό project manager για τη διαχείριση των 350.000 περίπου εκκρεμών αιτήσεων κύριας σύνταξης, επικουρικής σύνταξης και εφ’ άπαξ.

Σε ότι αφορά το πρώτο η κεφαλαιοποίηση της επικουρικής ασφάλισης δεν είναι τίποτε άλλο από μια ακόμη προσπάθεια λεηλασίας των εισφορών που μπαίνουν στο σύστημα. Το ιδεολογικό κυβερνητικό περίβλημα λέει ότι δεν μπορούν οι νέοι να χρηματοδοτούν τις συντάξεις αλλά τα χρήματά τους θα μπούνε σε κουμπαρά που θα σπάσει μετά από σαράντα χρόνια. Αυτό ήταν πάντα το επιχείρημα. Το έργο έχει παιχτεί πολλές φορές. Κάτι τέτοιο είπαν στους παππούδες μας, στους πατεράδες μας αλλά και σε μας και λεηλάτησαν τις εισφορές και σήμερα δεν υπάρχουν αλλά χάθηκαν με τα μηδενικά επιτόκια για δεκαετίες, με τη φούσκα του χρηματιστηρίου τη δεκαετία του ’90, με τα δομημένα ομόλογα τη δεκαετία του ‘2000 και με τελευταίο χτύπημα το κούρεμα των ομολόγων το 2012 όπου σε μία νύχτα έχασαν το 53% της περιουσίας που είχαν σε ομόλογα ή κατατεθειμένα στην Τράπεζα της Ελλάδος. Όσο για το τι συντάξεις θα δοθούν μετά από σαράντα χρόνια συμβαίνουν δύο πράγματα. Το ένα ότι κανείς νέος δεν το σκέφτεται σήμερα αλλά βλέπει τα σημερινά του προβλήματα και το δεύτερο ότι η τότε εκτελεστική εξουσία κάτι θα βρει για να τους παραμυθιάσει. Γιατί τον κουμπαρά οι διαχειριστές θα τον έχουν αδειάσει όπως κάνουν εδώ και πολλές δεκαετίες. Επιπρόσθετα η κυβέρνηση κρύβει το τι θα συμβεί τόσο με τις σημερινές δικαιούμενες συντάξεις όσο και με τις προσδοκώμενες στα επόμενα χρόνια.

Για μας είναι εκ των ων ουκ άνευ το θέμα της αλληλεγγύης των γενεών, το θέμα του δημόσιου διανεμητικού ασφαλιστικού  συστήματος. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση αντί να μειώνει τη χρηματοδότηση όπως προδιαγράφει ο προϋπολογισμός θα πρέπει να στηρίξει το ασφαλιστικό σύστημα από την οικονομική ζημιά που υπέστη λόγω της πανδημίας και της έξαρσης της ανεργίας.

Σε ότι αφορά το δεύτερο η κυβέρνηση χρησιμοποιώντας το, κατ’ εντολή της, πόρισμα Πισσαρίδη σχεδιάζει αφ’ ενός να αυξήσει τα γενικά όρια ηλικίας και αφ’ ετέρου κάνοντας στρεβλές ερμηνείες να αλλάξει προς το χειρότερο μια σειρά από μεταβατικές διατάξεις ορίων ηλικίας προηγούμενων νόμων. Και για τα δύο αυτά θέματα έχουν βρεθεί πρόθυμα παπαγαλάκια που μιλάνε συνεχώς για την «αναγκαιότητά τους».

Εμείς θεωρούμε ότι είναι ότι χειρότερο μια νέα παρέμβαση στα όρια ηλικίας. Την τελευταία δεκαετία τα όρια ηλικίας έχουν αλλάξει τρεις φορές. Μία με νόμο του ΠΑΣΟΚ, το 2010, μία με νόμο της ΝΔ το 2012 και μία με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Φτάνει πια. Πέρα από το απαράδεκτο αυτής καθ’ εαυτής της αύξησης μια τέτοια ρύθμιση θα μεγαλώσει την ανεργία των νέων.

Τέλος και σε ότι αφορά το διορισμό project manager και της επιτροπής για το θέμα των εκκρεμών συντάξεων. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της διαχείρισης των αιτήσεων συνταξιοδότησης ήταν το ότι η ασφαλιστική ιστορία των εργαζομένων δεν είναι ψηφιοποιημένη. Το πρόβλημα αυτό συνεχίζει να υφίσταται.  Το αρχείο των ασφαλισμένων στεγάζεται σε κτίσματα με επιφάνεια πολλές χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα και απαιτούνται άπειρες εργατοώρες για έλεγχο και διασταύρωση στοιχείων. Στο πρόβλημα αυτό προστέθηκε η κατάργηση όλων των επιμέρους ταμείων που λειτουργούσαν για ένα αιώνα και η ένταξή τους στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) και στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης και Πρόνοιας (ΕΤΕΑΕΠ). Αυτό δημιούργησε σοβαρά λειτουργικά και οργανωτικά προβλήματα τα οποία στις μέρες μας μεγαλώνουν καθώς η «ασφαλιστική ενοποίηση» βαθαίνει με την κατάργηση ή ενοποίηση υποκαταστημάτων, διευθύνσεων και υπηρεσιών σε όλο το φάσμα των ενταχθέντων ταμείων. Τέλος υπάρχει και ο αποδεκατισμός του προσωπικού που αποχωρεί χωρίς να αντικαθίσταται είτε λόγω συνταξιοδότησης είτε λόγω μετάταξης η οποία και ενθαρρύνεται. Τα προβλήματα αυτά δεν ανήκουν στο πεδίο αρμοδιοτήτων της επιτροπής. Το ότι η ομάδα θα μπορεί όποτε το κρίνει σκόπιμο να προσφεύγει στις υπηρεσίες εταιριών του ιδιωτικού τομέα, το ότι ο επικεφαλής είναι το δεξί χέρι του Υπουργού διαφημιστή της protergia και το ότι αυτός ήταν ο επικεφαλής του project ιδιωτικοποίησης της Ολυμπιακής προϊδεάζει ότι εκτός από την ενίσχυση και εδραίωση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών στο ασφαλιστικό σύστημα θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν και υπηρεσίες του.