1
Ανταπόκριση από το
Ροστόκ –
Ιούνιος 2007
Τι πραγματικά έγινε σ’ αυτή τη Διάσκεψη της
G8?
Η Μαμά Γη ήταν εκεί – είναι σε κάθε Παγκόσμια Διάσκεψη για το
Κλίμα.
«Νομίζετε ότι συνεδριάζετε 8;-Όχι είστε
9! Είμαι και εγώ εδώ»,
μονολογεί η Μαμά φουρκισμένη
και μπουκάρει στην αίθουσα της Διάσκεψης...
Αρχές Ιουνίου.Βρισκόμαστε στο Ροστόκ.
Συγκεντρωμένοι οι 8 ηγέτες των ισχυρότερων χωρών του κόσμου για την
περιοδική τους Διάσκεψη. Αν και αποδείχθηκε ότι το «τι-θα-κά-νου-με»
με το περιβάλλον μετά την έκθεση της Διακυβερνητικής επιτροπής του ΟΗΕ
του 2007, που δίνει σήμα μεγάλου κινδύνου για τον πλανήτη, εν τούτοις
αυτό προβλήθηκε. Λείπουν από το Ροστόκ οι 2 από τις πιο ρυπογόνες χώρες,
η Κίνα και η Ινδία και αυτό από μόνο του αποδείχθηκε όχι καλό σημάδι για
το τι πόρισμα μπορούσε να έχει μια τέτοια περιορισμένη διάσκεψη για το
κλίμα. Το αποτέλεσμα άλλωστε το αποδεικνύει…[1]
Πάμε στο κτίριο της Διάσκεψης τώρα, να δούμε τι
πραγματικά έγινε μέσα εκεί:
Ώρα 9:00 το πρωί. Η Μαμά Γη εισβάλλει μέσα στην
αίθουσα μουρμουρίζοντας και παίρνει πρώτη μόνη της το λόγο, απευθυνόμενη
στο τραπέζι:
«Μαζευτήκατε εδώ να αποφασίσετε για την
αναλογία του
CO2 στην ατμόσφαιρά μου. Δεν με καλέσατε αλλά
είμαι εδώ, παντού γύρω. Είμαι αυτοπροσώπως η Μητέρα Γη. Δεν θα μιλήσω
επί του θέματος της Διάσκεψης και δεν μπορείτε να με ρωτήσετε οτιδήποτε
-θα παρακολουθώ όμως να δω αν με παίρνετε στα σοβαρά. Σας λέω πάντως ότι
το θέμα σας παρεμβαίνει στους δικούς μου νόμους και για κάθε σας
ενέργεια έχω προδιαγράψει ποια θα είναι η αντίδραση. Οι πιο έξυπνοι από
σας στο ανθρώπινο είδος, ξέρουν καλά τις αντιδράσεις μου. Ρωτήστε τους
καλύτερα πριν αποφασίσετε οτιδήποτε.»
Η Πρόεδρος Διάσκεψης (ήταν η σειρά της Μέρκελ
αυτήν την φορά) εμβρόντητη από την παρουσία της ίδιας της μαμάς Γης,
ψέλλισε:
«Κυρία μου σας σεβόμαστε και σας αγαπάμε και σας
βεβαιώνω ότι οι προθέσεις μας είναι πάντα αγαθές για σας. Μάλλον
παρεξηγήσατε όμως την παρουσία μας εδώ. Εδώ συζητάμε για τον πολιτισμό
μας, για το
lifestyle μας, για
τις επιχειρήσεις μας και τα δολάριά μας. Ψάχνουμε τρόπους να τα
εξασφαλίσουμε και να βελτιώσουμε τη ζωή μας διορθώνοντας και το κλίμα
σας, και δεν έχουμε διόλου
σκοπό να σας κάνουμε κακό και να τα βάλουμε μαζί σας. Ότι έγινε μέχρι
τώρα –δεν το θέλαμε…μας
συγχωρείτε, ε ??»
Η Μαμά Γη την διακόπτει:
«Κυρία Πρόεδρε αφήστε τα αυτά! Πριν πω αυτό που θέλω –να έρθουμε πρώτα
σε μια κοινή κλίμακα πραγμάτων για να συνεννοηθούμε.
«Επειδή η δική σας διάρκεια ζωής δεν
μπορεί να συγκριθεί μαζί μου –και νοιώθετε λίγο άβολα, θα κάνω το εξής:
θα έρθω εγώ κοντά σε μία κλίμακα που μπορείτε να αντιληφθείτε.
«Η ηλικία μου είναι
χοντρικά 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια και η βιομηχανική σας επανάσταση που
ανακάλυψε στα έγκατά μου το πετρέλαιο, το αέριο και το κάρβουνο, έγινε
πριν από 250 χρόνια. Από τότε εκλύετε στην ατμόσφαιρά μου το
αποθηκευμένο
CO2. Και τις συνέπειές του στο κλίμα μου κάθεστε εδώ και
συζητάτε.
«Αντιλαμβάνεστε ότι τα 250
απέναντι στα 4,6 δις χρόνια αποτελούν απλώς μία στιγμή. Τα δύο αυτά
μεγέθη δεν μπορούν να συλληφθούν αξιολογικά στην συνείδησή σας, όντα με
το μεγάλο μυαλό. Θα κάνω λοιπόν το εξής: θα κόψω αναλογικά τα μηδενικά
πίσω από τους αριθμούς για να έρθουμε κοντά.
Αν θεωρήσετε ότι η ηλικία
μου είναι σήμερα λοιπόν 46 μόνο χρονών, τότε:
-για τα πρώτα 7 χρόνια μου
(περίπου 700 εκ. χρόνια), δεν ξέρετε τίποτα… μόνο στην ηλικία των 42
ετών άρχισα να φυτρώνω διάφορα στην επιφάνειά μου και μπορέσατε να
ανιχνεύσετε την αρχέγονη ζωή –και με πολλές υποθέσεις, που δεν είναι του
παρόντος να σας διευκρινίσω.
-οι δεινόσαυροι
εμφανίστηκαν πάνω μου ένα χρόνο πριν από σήμερα -πριν 100 εκ. χρόνια,
όταν ήμουν ήδη 45 χρόνων, -και τα θηλαστικά έφτασαν πριν από 8 μήνες.
Στα μέσα της περασμένης βδομάδας οι ανθρωπόμορφοι πίθηκοι εξελίχτηκαν σε
πιθηκόμορφους ανθρώπους –στους προγόνους σας τους
homo
sapiens, και το Σαββατοκύριακο που
μας πέρασε ήταν η τελευταία εποχή των παγετώνων.
Θυμάμαι ότι έκανε κρύο
τότε, σκέφθηκε η μαμά…
«Σήμερα Δευτέρα, σαν «μοντέρνοι
άνθρωποι» υπάρχετε μόλις στις τελευταίες 4 δικές σας ώρες. Μια ώρα πριν,
ασχοληθήκατε συστηματικά με την καλλιέργεια μου. Η βιομηχανική
σας επανάσταση
ξεκίνησε πριν ένα λεπτό και πριν λίγα δευτερόλεπτα μπήκατε στην εποχή
σας της πληροφορικής.
«Συνεννοούμαστε
τώρα;;»
Παγωμάρα στην αίθουσα. Αποσβολωμένοι
οι 8, έχουν γουρλώσει τα μάτια τους. Όλοι;; -όχι ακριβώς. Ο κ. Μπούς
παίρνει έναν υπνάκο. Είναι και η διαφορά της ώρας Ατλαντικού βλέπετε…
Η μαμά συνεχίζει: «Εκείνο που
έχω να πω επί του θέματος είναι ότι στα τελευταία εξήντα δευτερόλεπτα
της ύπαρξής σας, κάνατε τον πλανήτη μου από παράδεισο – έναν απέραντο
σκουπιδότοπο και μου ανεβάσατε και τον πυρετό.
Τι θα κάνετε λοιπόν γι’ αυτό;;
Αποφασίστε!»
Στην αίθουσα επικρατεί νεκρική
σιγή στην αρχή και μετά ξεσπάει πανδαιμόνιο. Οι 7 ηγέτες κάτωχροι και
κάθιδροι, με γουρλωμένα μάτια ουρλιάζουν όλοι μαζί, επικαλούνται το Θεό
τους στη γλώσσα τους – ψάχνονται δεξιά κι αριστερά. Η μαμά Γη τους
αποσυντόνισε τελείως! Με πολύ δυσκολία η φράου Μέρκελ βάζει τάξη για να
αρχίσει η διάσκεψη.
«Ησυχάστε παρακαλώ κύριοι, η
ατζέντα μας λοιπόν σήμερα είναι: ενεργειακοί πόροι, κλίμα, λεφτά και
πύραυλοι. Ξεκινάμε: ο κ. Μπους παρακαλώ να
ξυπνήσει και έχει τον λόγο….»
[2]
Αφού είπε ότι ήθελε η μαμά Γη, γύρισε πλευρό στις
σκιές της αίθουσας για να παρακολουθήσει και να στοχαστεί.
Ας ακούσουμε τις σκέψεις της…
…«Μάλλον έκανα λάθος όταν άφησα να
αναπτυχθούν στον πλανήτη μου αυτά τα δίποδα όντα -με περισσότερο από όσο
χρειαζόταν μυαλό. Ήταν η πρώτη μου εμπειρία δημιουργίας αυτού του είδους
πάνω μου. Εχει μία θαυμάσια αντίληψη χώρου και χρόνου με διαίσθηση
ανάμεσα σε αιτία και αποτέλεσμα
και ηθικούς κανόνες που μόνοι του βάζουν.
«Ήταν απολαυστικό να τους παρακολουθώ
να αναπτύσσονται επί 200.000 χρόνια τώρα! Βλέπω όμως κάποια προβλήματα
στον σχεδιασμό τους, γιατί μπερδεύουν τελικά τις επινοήσεις του μυαλού
τους με τους δικούς μου νόμους. Ασχολούνται πάρα πολύ για τις
μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των βραχυπρόθεσμων ενεργειών τους! Και φοβάμαι
ότι τους έφτιαξα να θεωρούν ότι είναι πιο έξυπνοι από ότι πραγματικά
είναι… Αυτή τη στιγμή βρίσκονται ξανά συγκεντρωμένοι οι πριμάτοι τους,
προσπαθώντας να συμφωνήσουν στην φόρμουλα του αέρα μου. Θα τσακωθούν για
το αν το περιεχόμενο του
CO2 της ατμόσφαιρας θα είναι 350 ή 750 ή 1000 μέρη στο εκατομμυριοστό του
γραμμάριου.
«Εξαιρετικά αλαζονικό από τη μεριά
τους!!
«Έχω κάνει πολύ περισσότερα πειράματα
πάνω σε αυτό, από ότι μπορούν να φανταστούν: Ξεκίνησα στα νιάτα μου πριν
44 χρόνια με αρκετό ατμοσφαιρικό
CO2 –3 τοις εκατό, ή 30.000
μέρη στο εκατομμυριοστό του γραμμαρίου, ώστε να μην υπάρχει κανένα ίχνος
ζωής πάνω μου. Μετά άρχισα να παίζω με την δημιουργία της ζωής.
Δημιούργησα την μπλε-πράσινη άλγη που κατάπινε το
CO2 σαν τροφή και
απελευθέρωνε οξυγόνο. Επί εκατομμύρια χρόνια αυτή η άλγη και τα φυτά που
γεννήθηκαν από αυτήν, δημιουργούνταν από το
CO2 και πέθαιναν, βυθίζονταν στους πυθμένες των βάλτων και των ωκεανών και
συμπιέστηκαν μαζί με το διοξείδιο του άνθρακα που μάζεψαν από την
ατμόσφαιρα μετατρέποντάς το σε πετρέλαιο, αέριο και κάρβουνο.
«Το
CO2 μειωνόταν και μειωνόταν στην ατμόσφαιρα με πολλές πρόσκαιρες διακυμάνσεις,
αλλά πάντως μειωνόταν. Τις τελευταίες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ήταν
τόσο χαμηλό όσο στα 180
ppm στην εποχή των παγετώνων
και στα 280
ppm στις θερμές εποχές. Αυτές οι εναλλαγές
ταλάνισαν τις μορφές ζωής που είχαν αναπτυχθεί εν τω μεταξύ. Εκείνες που
δεν προσαρμόζονταν εξαφανίστηκαν. Εξακολουθώ να αναπτύσσω νέες μορφές
ζωής, πιο ανθεκτικές και έξυπνες, και
πρέπει να πω και πιο όμορφες. Αισθάνομαι πολύ περήφανη από το τωρινό
αποτέλεσμα!
«Θα τους φανεί μπερδεμένο αυτό αν τους
το πω; Μπορεί! Θα έπρεπε όμως να δουν το καμάρι μου, τα δάση μου της
βροχής στον Αμαζόνιο – για να δουν πώς εγώ φροντίζω τον πλανήτη! Ή να
κατέβουν στην άβυσσο του ωκεανού να δουν πως δημιουργώ ασταμάτητα ζωή
χωρίς φως και οξυγόνο, στους υδροθερμικούς αγωγούς των υποθαλάσσιων
ηφαιστείων!…
Στην αίθουσα ο Μπους αναπτύσσει την άποψή του για
τους ενεργειακούς πόρους: «Θέλω ακόμα 2-3 «ταχείες επεμβάσεις» για να
ρυθμίσω τα κοιτάσματα σε Βενεζουέλα και Ασία. Θέλω να μην ανακατεύεται
κανείς σας στα κοιτάσματα στην περιοχή γύρω από την Μαύρη Θάλασσα και
αφήστε ήσυχες τις εταιρείες μου να φτιάξουν αγωγούς μεταφοράς όπως τους
βολεύει. Η κα Ευρώπη καλά θα κάνει να ψωνίζει από τα δικά μου αποθέματα
-από τους δικούς μου αγωγούς. Αυτά που δίνει ο Ρώσος είναι ακάθαρτα και
κάνουν κακό στο περιβάλλον. Άντε, και πολλά είπα!…» και έκλεισε τα
μάτια του να προσευχηθεί στην υπέρτατη δύναμη… Ο κ. Σαρκοζί, τον κοίταζε
με λάγνο ύφος και αναρωτιόταν μέσα του «πώς μπορώ να γίνω και εγώ
έτσι για την Γαλλία μου»…
Η μαμά Γη συνεχίζει να στοχάζεται:
«Μετά, δύο εκατοντάδες χρόνια πριν –όσο να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου
δηλαδή, αυτά τα όντα με τα μεγάλα μυαλά, βρήκαν τρόπο να καίνε το
πετρέλαιο, τα αέρια και το κάρβουνο από τα σπλάχνα μου. Το καλά
αποθηκευμένο επί τόσο καιρό
CO2, άρχισε να ξαναχύνεται
πίσω στην ατμόσφαιρά μου. Έχουν ανεβάσει πάλι την αναλογία από τα 270
ppm στα 380, και το ανεβάζουν όλο και πιο πολύ και πιο γρήγορα, καθώς τρέχουν
σαν τρελοί με τα αυτοκίνητά τους, παράγουν και καταναλώνουν όλο και πιο
πολύ ηλεκτρισμό, θερμαίνουν ή ψύχουν τα σπίτια τους κατά το κέφι τους,
παράγουν περισσότερες τροφές και προϊόντα –γενικά κάνουν ότι μπορούν και
παίζουν με το
CO2, και από πάνω αυξάνονται γρήγορα και σαν είδος!
«Στην ηλικία μου, είχα πολλές φασαρίες
και έχω δει πολλές ανατροπές με το κλίμα μου –μεγάλες ανατροπές – με τα
ωκεάνια ρεύματα να αλλάζουν γύρω τριγύρω στον πλανήτη, παγόβουνα με
βάθος χίλια μίλια να μετακινούνται, ολόκληρο το στέρεο έδαφος –το νησί
μου τη Γαία, να χωρίζεται σε ηπείρους, τεράστιες έρημους εκεί που τώρα
έχω δάση, και δάση εκεί που τώρα έχω έρημους. Εξαφάνισα πολλές φορές τις
περισσότερες μορφές ζωής και έπρεπε να αρχίσω από την αρχή πάλι, με την
άλγη και αυτά τα ανθεκτικά μικρά ερπετά που επιβίωναν μέσα στο νερό.
«Θα επιβιώσουν και πάλι αυτά. Και εγώ
θα επιβιώσω. Δεν ξέρω όμως με αυτά τα όντα με τα μεγάλα μυαλά τι θα
γίνει. Ο πολιτισμός τους όμως που καίει τον αποθηκευμένο μου άνθρακα,
-σίγουρα όχι! Εξαρτούν πάρα πολύ τον εαυτό τους από το σταθερό επίπεδο
των θαλασσών, από την βροχή να πέφτει σε συγκεκριμένους τόπους και
εποχές, τα ποτάμια τους ανέμους και τις καταιγίδες να μένουν μέσα σε
όρια –τα δικά τους όρια όχι τα δικά μου. Τα δικά τους όρια λοιπόν δεν θα
αντέξουν με αυτά που κάνουν στο κλίμα μου!
Στην διάσκεψη έχουν αρχίσει τα ατελείωτα παζάρια
για τις εκπομπές
CO2. «Να τις κάνουμε τόσες σε τόσα χρόνια και δεν δίνω
ούτε δολάριο παραπάνω», «όχι περισσότερες, σε λιγότερα χρόνια με τα ίδια
δολάρια», «κάντε ότι θέλετε με τις εκπομπές αερίων, εγώ ακολουθώ με τα
PRIUS μου –τα
ψάρια μην μου πειράξετε», «με την ξυλεία μου τι θα γίνει; -εγώ πότε θα
πάρω κάτι;… κ.ο.κ.»
Η κουβέντα έχει γίνει βαρετή να την παρακολουθείς.
Ο κ. Μπούς ξανακοιμήθηκε... Αυτός είχε αποφασίσει έτσι κι αλλιώς, να μην
παίξει την παρτίδα αυτή.
Η μαμά Γη συνεχίζει τον στοχασμό της:
«Είναι ενδιαφέρον να βλέπεις αυτά τα όντα με τα
μεγάλα μυαλά να αντιλαμβάνονται τις αντιφάσεις του διλήμματος που μόνοι
τους δημιούργησαν -αν και βρίσκονται ακόμη μακριά από τις λεπτομέρειές
του. Αλλά οι φόβοι μου για ελαττωματικό σχεδιασμό στην ευφυΐα τους
επιβεβαιώνονται: χρησιμοποιούν αυτή την εφεύρεσή τους που ονομάζουν
«χρήμα» για να αποφασίσουν τι θα κάνουν με το κλίμα μου και με τις
μεταξύ τους σχέσεις…
Το «χρήμα» είναι ένα από τα σύμβολά
τους. Είναι ο τρόπος τους να παίζουν ένα παιχνίδι που ανακάλυψαν όπου
έχει να κάνει με το ποιος έχει κυριαρχία πάνω στον άλλο, όπως οι μάρκες
στα χαρτιά και τα πιόνια στο σκάκι.
«Μπορούν να αγοράσουν ο ένας το άλλο με
το χρήμα τους, αλλά δεν μπορούν να αγοράσουν από μένα μία ηλιόλουστη
μέρα, ή ένα καθαρό ποτάμι ή μία ατμόσφαιρα που να ξαναπέφτει στα 270
ppm του
CO2. Μπορούν να ρίξουν στο πουγκί μου όλο το
χρήμα τους, αλλά αυτό δεν θα με κάνει να τους στείλω βροχή στα σιτηρά
τους όταν εκείνοι θέλουν, ή να γυρίσω πίσω μία πλημμύρα.
«Το να αποφασίζουν την σύνθεση της
ατμόσφαιράς μου μετρώντας το κόστος του χρήματος, έχει τόσο νόημα όσο το
να θέλεις να απογειώσεις ένα
Airbus μέσα από ένα γήπεδο μπάσκετ… Λάθος γήπεδο,
λάθος παιχνίδι. Τα αεροπλάνα πετούν με βάση τους δικούς μου φυσικούς
νόμους. Έτσι και το κλίμα, -αδιάφορο πόσο χρήμα θα κερδίσει οποιοσδήποτε
από τους πριμάτους σε αυτήν την αίθουσα…
«Αν δεν το καταλάβουν αυτό, τότε θα
πρέπει να περιμένω λίγα εκατομμύρια χρόνια ακόμα για να δημιουργήσω ένα
νέο πιο έξυπνο είδος όντων με μεγάλο μυαλό. Είναι κρίμα που μαζί με
αυτούς τους «αγωνιστές του χρήματος» θα φύγουν
και οι χιμπατζήδες, οι ουραγκοτάγκοι και οι
γορίλες – αυτοί οι πίθηκοι ήταν καλά αρχέτυπα. Θα μπορούσα να τους
χρησιμοποιήσω ξανά σαν βάση για την ανάπτυξη ευφυΐας.»
Στην αίθουσα έχουν ξεπετάξει στα γρήγορα το θέμα
του κλίματος χωρίς τελική συμφωνία –μόνη συμφωνία ήταν να το ξαναδούν
και να το ξανασυζητήσουν… Τώρα είχαν περάσει στο θέμα «που θα βάλω εγώ
και που εσύ τους πυραύλους προστασίας μου» και ήταν απορροφημένοι σε
λογαριασμούς παγκόσμιας κατανομής επιρροής. Μόνο ο κ. Μπούς βρίσκεται σε
παροξυσμό: «οι πύραυλοί μου θα μπουν στην Τσεχία, όχι – στην Πολωνία,
όχι! –θα τους βάλω μέσα στην ίδια τη Ρωσία! Πάει και τελείωσε…». Ο
κ. Πούτιν χαμογελά αμήχανα…
«Τέλος πάντων θα δω τι θα κάνω»,
είπε η μαμά Γη φεύγοντας από την αίθουσα κουνώντας το
κεφάλι της γιατί της φαίνονταν ακαταλαβίστικοι οι διάλογοι που γίνονταν
γύρω στο τραπέζι. «Αυτή τη φορά μπορεί να
χρησιμοποιήσω τα δελφίνια ή τους πινγκουίνους αν γλιτώσουν - για να
κερδίσω λίγο χρόνο», σκέφθηκε. «Σχεδόν
τα κατάφερα με την ευφυΐα αυτή τη φορά. Τα όντα με τα μεγάλα μυαλά
διαθέτουν την ικανότητα να δουν πέρα από τη δύναμη και το χρήμα, να
προβλέψουν το μέλλον, να καταλάβουν τους βασικούς μου νόμους, να
διακρίνουν μεταξύ συμβολισμών και πραγματικότητας. Μερικοί από αυτούς
γνωρίζουν ποια ενέργεια μπορούν να χρησιμοποιούν χωρίς να εκλύουν πάλι
τον άνθρακα στην ατμόσφαιρά μου. Δεν είναι απίθανο να αποφασίσουν σωστά
εκεί μέσα…»
«Αλλά καλά θα κάνουν να βιαστούν! Τα
αέρια που έχουν ήδη σκορπίσει γύρω μου θα βρίσκονται εκεί για αιώνες. Οι
κλιματικές αλλαγές που ξεκίνησαν θα συνεχιστούν επί δεκαετίες, ακόμα και
αν σήμερα σκεφθούν σοφά εκεί μέσα.
Ελπίζω να το κάνουν.
«Αλήθεια, τους έχω συμπαθήσει!»
«Αυτό που σας λέω εγώ…και μαζέψτε αυτούς τους
hippies διαδηλωτές
από τους δρόμους – σκοτώστε τους!», ούρλιαξε ο
κ. Μπούς φεύγοντας και κλωτσώντας ότι έβρισκε μπροστά του.
Και η κα Μέρκελ μάζεψε πειθήνια τα χαρτιά της για να γράψει
διακριτικά τον απολογισμό της Διάσκεψης.
Η μαμά Γη χαμογελαστή, περπατούσε στην αλέα
φεύγοντας και
τραγουδούσε ένα τραγουδάκι που άκουσε το πρωί –και πολύ της άρεσε:
…
It takes a crane to build a crane
It takes two floors to make a story
It takes an egg to make a hen
It takes a hen to make an egg
There is no end to what I'm saying
It takes a thought to make a world
And it takes a world to make an action
It takes some work to make it work
It takes some good to make it hurt
It takes some bad for satisfaction
La la la la la la la life is wonderful
Ah la la la la la la life is so full of joy
Ah la la la la la la life is full circle
Ah la la la la la la life is our love
Ah la la la la la la life is wonderful
….
Τέλος μετάδοσης.
Για
την ανταπόκριση – Β. Κουτσάκος
Νομίζετε ότι αυτή ήταν μία φανταστική περιγραφή του τι πραγματικά έγινε
στο Ροστόκ;
Λάθος κάνετε!...